Allah, yarattığı ve nimet verdiği kullarının kendisine isyan değil ‘itaat’ etmelerini istiyor. Eğer insan ilâh diye âlemlerin Rabbine itaat etmezse; başka ilâhların önünde itaat edecektir. Bu da onun sapıklığı ve zararıdır.



Allah, kendisine itaat etmeyi emrettiği gibi kendi adına olan şeylere de itaat etmeyi kullarına emrediyor:



“Ey İman edenler! Allah’a, Peygamberine ve sizden olan emir sahiplerine (sizin gibi mü’min olan yetkililere) itaat edin….” (4 Nisa/59)



Peygambere itaat, O’nun yoluna gitmek Allah’a itaat gibidir, O’na karşı gelmek Allah’a isyan gibidir. (4 Nisa/80)



Allah’ın adıyla ve O’nun emirleri doğrultusunda iş yapan bütün yetki sahiplerine, dinin sınırları içerisinde kalmak şartıyla itaat edilir. (Buharí, Ahkâm/4, 9/79. İbni Mace,  Cihad/39, Hadis no: 2859-2862, 2/954.)



Müslümanları yönetenler onlara günah işlemeyi emrederlerse, ya da Kur’an’a aykırı bir hükmü kabul etmelerini isterlerse onlara itaat edilmnez. (İbni Mace, Cihad/40, Hadis no: 2863-2865, 2/955)



Allah’a isyan konusunda yaratılmışlara itaat edilmez. (Buharí, Cihad/109, 4/60. Müslim, İmare/38, Hadis no: 1839, 3/1469.) Peygamberimiz (sav) şöyle buyuruyor: “Kim bana itaat etmişse mutlaka Allah’a itaat etmiştir. Kim de bana isyan etmişse, mutlaka Allah’a isyan etmiştir. Kim emir’e (meşru yöneticiye) itaat ederse mutlaka bana itaat etmiş olur. Kim de emir’e isyan ederse mutlaka bana isyan etmiş olur.” (Buharí, Ahkâm/1, 9/77. Müslim, İmare/32-33, Hadis no: 1835, 3/1466. Nesâí, Bey’at/27. 7/138.)



Müslümanlar, ‘ulu’l emr’ bile İslâmın hükümlerine aykırı, yani günah bir şeyi emrederlerse onlara uymadıklarına göre; kafir ve müşriklerin hükümlerine ve dinlerine hiç itaat etmezler. Onların yollarına uymazlar, İslâma aykırı işlerini örnek almazlar. Kafir ve müşriklere itaat; onları takip etmek, onların izleri üzerinden gitmek, din ve görüşü noktasında onların görüşlerini benimsemek, ya da onların emrettiklerini Allah’ın rızasını uymasa bile yerine getirmektir.



Kur’an mü’minleri şöyle uyarıyor:



“Ey iman edenler, eğer kendilerine kitap verilenlerden herhangi bir gruba itaat edecek olursanız, sizi imanınızdan sonra kafir yapmış olarak (dininizden) geri çevirirler.” (3 Âli İmran/100)



Son asırlarda müşrikleri ve Kur’an’ın kafir dediklerini izleyen, onların hükümlerini ve görüşlerini en üstte tutan, İslâmın ölçüleri yerine –çağdaşlık kılıfıyla- onların ilkelerini ve ölçülerini alan kimseler bu tehlikeyi yaşamaktadırlar. Batıdan gelen ilkelere, ölçülere, anlayışlara –Kur’an’ın ölçülerine rağmen- sarılanların iman iddiası ne kadar gerçekçidir?



Mü’minler kafirlere itaat ederseler, onları dinlerinden döndürürler, kendileri gibi yaparlar. O zaman da müslümanlar büsbütün kaybetmişlerden olurlar. (3 Âli İmran/143) Şeytanın dostlarına itaat edenler şirke düşerler. (6 En’am/121)



Müşrikler, inkâr edenler, iki kimlikli münafıklar, ehli kitap olanlar, itaat edilmeye layık değillerdir. Onların din görüşü, hayata bakışları, hükümleri yanlıştır. Gittikleri yol batıldır, dalâlettir.



İnkârcılar Cehennem azabı ile yüzyüze geldikleri zaman ‘Ah keşke Allah’a ve O’nun Rasûlüne (dünyada iken) itaat etseydik’ diyecekler. (33 Ahzab/66) Dünyada iken kim Allah’a ve O’nun son Rasulüne Muhammed’e (sav) itaat ederse, O’nun getirip tebliğ ettiği Din’e uygun yaşarsa; şüphesiz o büyük bir kurtuluşla kurtulacaktır. (33 Ahzab/71)