Bir peygamberin peygamberliği, onun gösterdiği mûcizelerden anlaşılır. Bütün peygamberlerin bir mûcizesi vardır. Peygamberlerin peygamberliklerini ispat etmeleri için Allah’ın izni ile göstermiş oldukları hârikulâde (olağanüstü) olaylara mûcize denir. Peygamberlerde görülen mûcizelerin benzeri, başkaları tarafından gösterilemez. Mûcize, Allah’ın bir fiili olup, peygamberlere nisbet edilmesi mecazîdir. Peygamberler, kendiliklerinden ve istedikleri mûcizeyi gösteremezler. Peygamberin, bi’setinden (peygamber olarak gönderilmesinden) kısa bir süre önce zuhur eden hârikulâde hallere irhasat; daha evvel zuhur eden olağanüstü hallere de keramet denir.



Peygamberlerin (ve meleklerin, salih mü’minlerin) büyük günah işlemiş mü’minlere şefaat edecekleri ayet ve hadislerle sabittir. Şefaat: Bir başka mü’minin günahlarının affı için Cenab-ı Hakk’a aracı olup müracaat etmek demektir. Cenab-ı Hak, bunların şefaatini dilerse kabul eder; dilemezse etmez.



“...İzni olmadan (Allah’ın) katında hiçbir kimse şefaat edemez.” (Bakara: 2/255) 



................. ................. ................. .................