Şâri’nin (şeriat koyucunun), mükelleften bir fiili yapmasını veya yapmamasını istemesi, ya da onu yapıp yapmama konusunda serbest bırakmasıdır.



Şâri’, bir şeyin yapılmasını kesin ve bağlayıcı bir tarzda istemişse buna ‘vacip’, kesin ve bağlayıcı olmayan bir tarzda istemişse buna ‘mendup’ denir.



Şâri’, bir fiilin yapılmamasını kesin ve bağlayıcı bir şekilde istemişse buna ‘haram’, kesin ve bağlayıcı olmayan bir tarzda istemişse buna da ‘mekruh’ denir.



Şâri’, mükellefi yapıp yapmama konusunda serbest bırakmışsa buna da ‘mübah-helâl’ denir. (Bunları ilgili yerlerde açıklamaya çalıştık.)



Bunlara teklifí hüküm denmesinin sebebi; mükellefe bir fiilin yapılıp yapılmamasında bir yük getirmelerinden dolayıdır. Buna göre ‘mübah’ hükmü bir teklifí hüküm sayılmamalı.