Hz. Peygamber (s.a.s.) yatsıdan sonra konuşmayı sevmez (Buhârî, Mevâkît 13, 23; Müslim, Mesâcid 235), gecenin ilk saatlerini uyuyarak, sonunu da namaz kılarak ihyâ ederdi (Buhârî, Teheccüd 15; Müslim, Müsâfirîn 129). İbn Abbas (r.a.) şöyle demiştir: “”Rasûlullah (s.a.s.) uykuya yatıp gece yarısı kalkarak bir miktar namaz kılar, sonra sabah namazına kadar tekrar uyurdu.” (Buhârî, Vudû 30; Müslim, Müsâfirîn 182). Geceleri hiç uyumaksızın ibâdet eden Abdullah bin Amr bin Âs’a Hz. Peygamber: “Böyle yapma, gecenin bir kısmında ibâdet et, bir kısmında da uyu; muhakkak vücudunun senin üzerinde hakkı vardır” (Buhârî, Teheccüd 20; Müslim, Sıyâm 181) buyurmuştu.