Kur’an bu kelimeyi bir kaç formda kullanmaktadır.



Öncelikle ‘fahşa-fahişe’ şeytanın, kendini izleyenlere emrettiği ve güzel gösterdiği ölçüsüzlük ve çirkinliktir.



“O (şeytan), size yalnızca kötülüğü (seyyieyi), çirkin-hayasızlığı ve Allah’a karşı bilmediğiniz şeyi söylemenizi emreder.” (Bakara: 2/169)[2]



Kötülük etmek, üzecek ve acı verecek şeyleri yapmak anlamına gelen ‘sû’ (seyyie)’, bu şekilde işlenilen bütün günâhların genel adı olmuştur. Fahşa ise bu şekildeki günâhların en kötüsü, en haddi aşmış olanıdır.



Nisa: 4/15. ve 25. âyetlerinde geçen ‘fahişe’ kelimesi zina anlamında kullanılmıştır. Aynı sûrenin 19. ayetinde geçen ‘fahişe’ sözcüğü ise, çirkinlik ve hayasızlık, serkeşlik, geçimsizlik yapma, aileyi bozacak denli bir edepsizlik veya zina etme şeklinde anlaşılmıştır.



‘Fahişe’ kelimesi bir âyette ‘zina’ kelimesiyle birlikte zikredilip, onun çok kötü bir yol, bir fahşa olduğu haber veriliyor.[3]



Lût kavminin (Sodom’un) işlediği çirkin iş de, yani livata (homoluk) ta Kur’an tarafından ‘fahişe’; çok çirkin ve edepsiz bir fiil olarak nitelendiriliyor. İnsanlık tarihinde Lût kavmine kadar hiç bir toplum bu çirkin işi bu kadar yaygın ve normal hale getirmemişti. Allah (cc) onları Lût (as) eliyle uyardı. Ancak onlar yine de bu hayasızlığa devam ettiler, kadınları bırakıp erkeklere yanaştılar. Allah (cc) bu ölçüyü aşan (müsrif) kavmi toptan cezalandırdı.[4]



Kur’an, babaların evlendiği kadınlarla evlenmeyi kesinlikle yasaklamakta, cahiliye döneminden kalma bu adeti yine ‘fahişe’ kelimesiyle nitelemekte ve onun çok çirkin bir iş olduğunu vurgulamaktadır.[5]



Kur’an’ın ifadesine göre ‘fahşa’nın görüneni de vardır, gizli olanı da vardır. Kimi ‘fahşa’ olan fiiller açıktan işlenir, kimileri de insanların görmeyeceği şekilde işlenir. Her şeyi bilen ve gören Rabbimiz; ‘Fahşa’nın gizlisini de açığını da yasaklamaktadır, bunlara yaklaşmayın demektedir.[6]